Sfera religijna w Japonii

W kwestii religijnej Japonii można zauważyć pewien paradoks. Otóż z jednej strony kraj ten jest prawdziwym tyglem religijnym, gdzie obok siebie istnieje kilka znacznie różniących się wyznań. Natomiast z drugiej strony panuje tam pogląd materialistyczny i ponad połowa społeczeństwa deklaruje się jako osoby niewierzące. Jednak nie przeszkadza to tym osobom celebrować świąt związanych z Shinto. Ta religia ma charakter politeistyczny. Nazwę jej tłumaczy się jako drogę bóstw. Głosi ona, że ziemię zamieszkują liczne bóstwa zwane kami, a cesarza traktuje się jako bóstwo. Religia ta nie ma dużego zaplecza ideologiczno‑moralnego jak na przykład chrześcijaństwo. W dużej mierze opierza się na praktykach religijnych odprawianych przy różnych okazji, szczególnie przy narodzinach i ślubach. W Japonii jest również buddyzm, który sprowadzono z Indii i którego podstawą jest dążenie do szczęścia i harmonii. Duże znaczenie, szczególnie w codziennym funkcjonowaniu mieszkańców, mają zasady na których opiera się konfucjanizm. Ta filozoficzno-religijna doktryna dąży do pokory, oszczędności, szacunku wobec starszych, posłuszeństwa dla władcy i do dążenia do porozumienia. Właśnie te cechy charakteryzują mentalność Japończyków, choć sam konfucjanizm nie jest tak popularny. W Japonii jest również chrześcijaństwo, które zostało sprowadzona w XVI wieku przez europejskich kupców.