Japońskie sztuki walki – cechy

Japonia wielu Europejczykom kojarzy się ze sztukami walki. Karate, judo i aikido to słowa, których znaczenie kojarzymy właśnie z Japonią. Warto zapoznać się z cechami charakterystycznymi dla tych sportów. Karate to rodzaj walki bez użycia żadnej broni, stąd nazwę tę tłumaczy się jako puste dłonie. Opiera się na precyzyjnych i pewnych uderzeniach skierowanych na przeciwnika. Karateka łamie różne przedmioty siłą swych mięśni. Najczęściej są tą deski i cegły. Przed każdym uderzeniem wydaje charakterystyczny okrzyk zwany kiai. Jego celem jest nadanie siły uderzeniu oraz zdezorientowanie przeciwnika. Aikido to sztuka obrony, której trenowanie polega na ćwiczeniu siły umysłu i dążenia do harmonii ze światem. Doskonali się również tajemniczą siłę drzemiącą w każdym człowieku zwaną ki. Zharmonizowanie jej z ciałem umożliwia przyjęcie na siebie ciosu przeciwnika i wykorzystaniu siły uderzenia przeciwko niemu. Nazwę judo tłumaczy się jako droga do zwinności. Szkoła judo twierdzi, że to nie siła, ale zręczność, szybkość i koncentracja są ważne i pozwalają pokonać przeciwnika. Sumo to rodzaj walki o proweniencji religijnej, czyli wywodzi się z obrzędu sintoistycznego. Zawodnicy o dużej tuszy walczą w kręgu. Przegrywa ten kto zostaje wypchnięty poza ten krąg. Do japońskich walk należą również: Ju-Jitsu i Ken‑Jitsu.